Na een onderbreking vanwege de verhuizing van de RE-garage is hier weer een vervolg van de gebeurtenissen in die garage - deels in de oude en deels in de nieuwe.
Vorig jaar wilde ik eerst de Crusader testen en rijklaar maken.
De proefrit begon goed en het koppelen ging op zich ook goed. Totdat de koppelingskabel brak en bij een poging om de Crus weer aan te duwen ging er iets mis tussen de versnellingsbak en de koppeling. De kickstarter draait vrij rond. Zou dit weer het spietje zijn? Gelukkig was ik niet ver van huis, maar ver genoeg om niet te willen lopen. Dus de achtervang gebeld en de Crus op de aanhanger naar huis vervoerd.
Als alles goed gaat zou het leven een stuk aangenamer zijn: de nieuwe koppelingskabel past niet in de hendel – de opening iets ruimer gemaakt, zodat de 'trunion' er wel in past en ook het nippeltje, maar helaas niet samen.
De hendel heeft geen ruimte naast het gat voor de 'trunion'. De nippel mag dus niet buiten trunion uitsteken, wat die wel doet. Is dit een foutje van mr. Hitchcock? Desnoods kan ik de nippel afslijpen, zodat die wel past. De koppelingskabel ook aan de motorzijde gemonteerd. Daar zit de nippel prima. Aan hendel kan de nippel er wel zonder trunion in. Dit werkt op zich wel, maar is het sterk genoeg? De tijd zal het leren. Ik zal in ieder geval de oude kabel herstellen en als reserve kabel meenemen.
Toen kon er vlak voor het treffen weer een proefrit gemaakt worden en daarbij heb ik veel geschakeld, waarbij een bekend Crusader (Enfield?) fenomeen optrad. Bij het terugschakelen van 4 naar 3 zit er af en toe een valse vrij. Klein tikje omhoog en hij komt weer in de juiste versnelling. Wat mij betreft is de proefrit geslaagd.
Dus donderdags heb ik de Crusader op de aanhanger gezet en mee naar het treffen genomen. Zaterdags verliep de toertocht aanvankelijk prima. Alleen viel het me op dat de accu niet werd bijgeladen. De voltmeter liep langzaam terug. Gelukkig had ik een elektronische regelaar van Beck met een grote condensator, waardoor ik ook zonder accu door kon rijden. Toen ik weer terug op de camping kwam brandde er geen enkel ledje meer, oftewel de accu was geheel leeg, dacht ik.
Alleen al voor de vele informatie en adviezen is zo´n treffen een aanrader. Voor wat betreft het gebruik van een spie in een conische as bijvoorbeeld. Mij werd geadviseerd om het geheel weer los te halen en het koppelingshuis en de conische as met slijppasta licht op elkaar in te slijpen, zodat er een gladde, 1 op 1 verbinding zou ontstaan. Eigenlijk zou het koppelingshuis zelfs zonder spie moeten blijven zitten door het strak aandraaien van de centrale moer. De spie zit er eigenlijk alleen als laatste noodrem.
Na het treffen in Dronten heb ik de slijppasta alvast gekocht bij Brezan (automaterialen) – &#!&^#%@, wat duur voor zo'n klein beetje spul. Het inslijpen zelf heb ik nog niet uitgevoerd vanwege vakantie en andere (verhuis)bezigheden.
Het probleem met het bijladen bleek trouwens alleen een defecte zekering te zijn. Blijkbaar heb ik een keer bij het sleutelen kortsluiting gemaakt, waardoor de zekering de geest gaf.
Omdat natuurlijk niet alles in één keer goed kan gaan, bleek bij het proefstarten de kabel van de luchtschuif gebroken te zijn. Ik merkte dat doordat bij het gas geven de motor inhield en moeilijk liep, alsof-t-ie verzopen was en dat was natuurlijk ook zo, want de schuif bleef gewoon voor de luchtopening zitten. Ik heb voorlopig de hele luchtschuif verwijderd, maar wel alvast een nieuw kabeltje gekocht bij Peter's Classic Bike Parts.
Het NVT was trouwens weer, mede dankzij het mooie weer, een fantastisch succes. Waarschijnlijk waren er weer meer dan 1500 tweewielers van 25 jaar of ouder. Niet van de RECN overigens, waarvan maar weinig leden (5,6?) waren komen opdraven en nog minder een Enfield bij zich hadden (2 of 3?). In ieder geval bezochten zij niet de clubstand, terwijl die van Norton, BSA, Matchless en Triumph druk bezocht werden. Wel was er algemene belangstelling voor de 'opengewerkte' Albion versnellingsbak van Ger, waarmee je duidelijk kon zien hoe de verschillende versnellingen nu werken. Toch vonden Ger en ik het een geslaagd evenement en we hebben weer veel gezien en gehoord. Wat mij betref in 2016 weer.
Inmiddels is het 2016 en heb ik de primaire kast van de Crusader weer open gehad. Er kwam gelukkig heel wat olie uit, hetgeen bewijst dat de bak goed dicht zit. Het verwijderen van de koppeling kostte ook wat meer moeite, omdat ik de laatste keer goed met loctite aan de gang ben geweest.
en heb ik de koppeling op de konische as ingeslepen met de slijppasta. Het is niet zo dat de passing nu zo is dat hij zonder spie vast blijft zitten, maar het gaat wel stroef. Met de spie er in en weer compleet gemonteerd denk ik dat hij wel goed blijft zitten deze keer. De eerste testrit hier in de omgeving ging goed. Ik kwam bij Lieren de Ford club tegen die met 120 oldtimers in de omgeving aan het toeren was. Ik heb ze gevolgd tot ze tussen Beekbergen en Apeldoorn op een parkeerterrein stilhielden. Daar stond ook een grote snackwagen.
Helaas had ik geen camera bij me. Dus snel naar huis, de WDCO en een camera halen en snel terug naar hun tussenstop, waar ze zo te zien nog wel even zouden zijn. Daarover hierna meer.
Eind vorig jaar ontdekte ik dat de achterrem van Coby wel erg veel speling had. Ik moest de remsleutel bijna dwars draaien om nog een beetje wrijving te hebben en de klinknageltjes kwamen aan de oppervlakte. Na de verhuizing dus tijd dus voor nieuwe zolen op de schoenen. En dan is het zoeken. Eerst maar bij Hitchcock's. Die had wel nieuwe remvoeringen, die geklinknageld moesten worden. Tegenwoordig worden remvoeringen op de schoenen gelijmd. Dit heeft als voordeel dat het rem-oppervlak groter is, omdat immmers de 6 gaten van de klinknagels ontbreken. Je kunt dit zelf doen, maar ik had niet zo'n vertrouwen in mijn eigen kunnen wat dat betreft dus ik ging verder zoeken.
Ik ben daar dus heen gegaan met beide remschoenen en heb ze van nieuwe remvoering laten voorzien. Vos Automaterialen is zo'n zaakje waar de tijd lijkt stilgestaan te hebben. Er staat een hele verzameling klassieke bromfietsen en de voorkant van een Ford bedrijfswagen, ongetwijfeld oorspronkelijk van Vos zelf. Je wordt bediend door één van de twee eveneens klassieke heren. Ze adverteren met 'onderdelen voor uw klassieker of oldtimer'. De kosten van de nieuwe voering was goedkoper dan een paar nieuwe schoenen voor mij (maar niet veel) en Coby moet daar weer de nodige jaren mee uit de voeten (no pun intended) kunnen. Ik heb de dikte van de voering uit het boekje gehaald, 1/4” en dat werd dus 6mm. Ik hoefde uiteindelijk de nieuwe voering maar een heel klein stukje af te schuren. Na montage, waarbij ik alle draaiende delen van een beetje vet heb voorzien, remt Coby weer als vanouds, dus ruim van te voren kijken en de tijd nemen. Nee, zonder gekheid, het remt beter dan voorheen. De uitslag van het rempedaal is minimaal en een klein tikje met mijn linkervoet is voldoende om te gaan stilstaan.
Tijdens het eerste testritje, dat overigens goed verliep, ging ik naar de tussenstop waar de Ford club aan het snacken was. Er stonden daar ruim 120, voornamelijk vooroorlogse Fords. Ik heb wat foto's kunnen maken met de WD/CO en een aantal
Naast de Bullet nu weer 2 betrouwbare Enfields om te rijden. Kom maar op met dat mooie weer.
