Door de ervaring met de fantastische Coby, een inmiddels 71 jaar oude dame (WD/CO/B), dacht ik dat alle oldtimers zo zouden zijn. De 14 jaar jongere Crusader bewees al het tegendeel en heeft nog steeds kuren. Maar nu begint ook de 1948 J2 met zijspan steeds nieuwe nukken te vertonen.
Het begon simpel met een gebroken koppelingskabel op de terugweg van het treffen in Holsloot vorig jaar. Dat was zelfs onderweg eenvoudig te verhelpen. Daarna kwam het debacle van het voorjaarstreffen, dat ik dus met deze combinatie net niet haalde. In het beroemde plaatsje Renkum spoot de benzine uit de carburateur toen ik daar langs de kant stopte om een boterhammetje te eten. Uiteindelijk bleek ook dat te repareren te zijn, waarna ik besloot om toch maar huiswaarts te keren en ben daar ook weer goed aangekomen. Wel heb ik hulp gehad van de pechhulp van mijn verzekering. Thuis is het carburatie probleem simpel opgelost door een nieuwe vlotter uit de voorraad aan te brengen. Probleem verholpen denk je dan, rijden met die hap.
oplossing gekozen. De huls zat niet over de staaf heen, maar tussen de huls en de staaf zat een grote kogel en het einde van de staaf was plat gemaakt. Blijkbaar was de lengte van de gebruikte staaf te kort en heeft de 'monteur' dit opgevuld met een te grote kogel die tegen de huls aan zat. Er kun dus niets afgesteld worden en erger nog het geheel kwam klem te zitten en toen koppelde er niets meer. Ik ben toch nog thuis gekomen. Maar goed, ik had ooit een reserve blok voor Coby gekocht met zo'n zelfde versnellingsbak. Daar heb ik de staaf uitgehaald en die gebruikt voor de koppeling van de J2. De staaf moest wat ingekort worden en het uiteinde opnieuw gehard. Maar toen werkte de koppeling wel weer als nieuw. Meteen heb ik ook de kickstarter aangepakt. De kickstarter as, waar een crank spie in past, is nogal versleten. Hierdoor verschuift de houder voor de kickstarter veer ook waardoor de kickstarter niet goed meer terugkomt. Dit heeft ook tot gevolg dat de kickstarter een behoorlijke vrije slag heeft, hij draait over de as, voordat hij eindelijk weerstand krijgt. Misschien moet de versleten spie ruimte eerst een beetje vol gelast worden en dan op maat gemaakt worden, maar dat is voor een later keer wanneer de bak uit elkaar moet. Nu heb ik de ruimte binnen de kickstarter veer iets opgevuld zodat die weer klemt. De kickstarter kan nu ook weer met de crank spie vastgezet worden. Helaas loopt het huis voor de veer tegen het buitendeksel van de versnellingsbak aan. Dit is opgelost door het buitendeksel met een (soort) dremel iets te ruimen. De kickstarter werkt weer fantastisch – tijd dus voor een proefrit. Het was fantastisch weer en ik had er zin in. Onderweg waren er al voortekenen van naderend onheil. Tot twee keer toe moest ik een tijd stoppen omdat men het nodig vond om op mijn route de naastliggende vaart te gaan uitbaggeren. In Bodegraven, niet ver van mijn woonplaats, hield-ie er gewoon mee op... niets meer.... dood. Op een troosteloos industrieterreintje, waar je voor je plezier zo gauw mogelijk weg wil zijn, stond ik aan de kant in de brandende zon. Dan kun je nog beter in Renkum staan.
Het tandwiel is op de plek waar de verdiepte moer zit voorzien van draad, zodat de trekker in ingeschroefd kan worden. Door de bout in de trekker aan te draaien duw je als het ware het tandwiel van de conisch as af. Gelukkig heb ik zo'n trekkertje.
Nu de klem waarmee de magdyno vastzit lossen, zodat de magdyno er onderuit gehaald kan worden. Eerst nog even voor het gemak de dynamo van de magneet halen, ook weer een klemband en 1 moertje. Na het loshalen heb ik de magneet schoongemaakt. Hij bleek nogal vettig te zijn.
Ik heb de adviezen van internet gevolgd en bougie kabel er af gehaald, uit elkaar gehaald, alles schoongemaakt en weer in elkaar gezet.
Daarna met een multimeter gecontroleerd of er niet teveel weerstand was. Toen de pick-up verwijderd, zag er goed uit met een goede koolborstel. Ook de koperbaan in de magneet waar de koolborstel overheen gaat zag er goed, glanzend uit.
Het anker zit stevig in zijn lagers, er is geen speling te voelen, da's goed. De puntjes zitten niet helemaal recht tegenover elkaar. Daar moet ik nog naar kijken.
Ik zag ook een heel geloofwaardig verhaal over dat de condensator in het armatuur wel eens kapot kon zijn na ruim 65 jaar en dat dit heel lastig te vervangen is. De condensator zit in het armatuur en bevat tevens de moer waarmee het contact-breker blok wordt vastgezet. Dat is dus lastig vervangen, want je moet het hele armatuur uit elkaar halen. De firma Brightspark Magnetos (http://www.brightsparkmagnetos.com) heeft een moderne condensator, die in het puntjesblok i.p.v. de bestaande isolator wordt gemonteerd en is dan voortaan heel snel te vervangen. Eenmalig moet wel het armatuur open om de oude condensator te ontmantelen. De massa aansluiting moet geheel verwijderd worden en de draad die daar zat moet aan het armatuur gesoldeerd worden. Dus toch even werk.
De deksels van de magneet aan zowel de aandrijfkant als aan de contact-breker kant zijn losgemaakt. De geborgde moer aan de aandrijfkant is verwijderd, waarna de pertinax aandrijving voor de dynamo verwijderd kan worden. Deze wordt middels een ster-veer en een slipring op een geborgde plaat gedrukt en zorgt voor de overbrenging. Mogelijk is het idee dat dit de schokken opvangt bij het starten. Wanneer ook de geborgde plaat en de 2 borgwigjes verwijderd zijn kan het anker er uitgehaald worden.
Aan de aandrijfkant zit een grote bakelieten ring waarin de koperbaan voor de pickup van
Heel slim hebben de Engelsen bedacht om de lange schroeven waarmee het armatuur in elkaar zit achter die bakelieten ring te verstoppen. De ring moet er dus eerst af en erger nog de binnen ring van het lager aan de aandrijfkant, die daar weer tegenaan zit moet er eerst af. Daar moet je een speciale trekker voor hebben, eentje die goed aangrijpt in het ondiepe kogelbaantje van die lagerring. Zoeken op internet wees uit dat die trekkers volop aanwezig zijn, maar de prijzen lagen wel rond de 200 euro. Brightspark liet op de website zien dat je zelf een trekker kon fabriceren waarmee de klus (waarschijnlijk) geklaard zou kunnen worden.
Ik dacht ik ga eens even rondbellen of iemand zo'n trekker in bezit heeft of misschien een zelf gemaakt exemplaar, die ik zou kunnen lenen. Peter v.d. Putten had wel zo'n trekker, maar leent hem niet uit. Afgesproken werd dat hij de trekker en ik het anker zou meenemen op onze jaarlijkse 'barre tocht' naar het besloten Grunn treffen. Zo gezegd zo gedaan en in Veendam hebben we de lagerring met moeite van het anker kunnen scheiden.
Eenmaal terug uit Groningen heb ik met veel moeite de langer schroeven uit het armatuur los gehaald zodat aan de contact-breker kant de bronzen houder losgehaald kan worden. Deze bronzen houder bevat de condensator. De condensator heb ik los gesoldeerd en verwijderd. Aangezien de condensator ook de bevestiging voor het contact-breker blok bevat moet deze weer teruggeplaatst worden, nadat de massa aansluiting volledig geïsoleerd is.
Ik heb de bevestigingslip voor de massa draad van de condensator losgeslepen en vervolgens de rest van de condensator afgehaald. De aansluiting op de condensator heb ik met een vijl weggevijld en het restant voorzien van een laklaagje. Nu kan de oude, dus niet meer in bedrijf zijnde condensator, weer teruggeplaatst worden en kan de massadraad weer aan de aansluitlip gesoldeerd worden en de stroomdraad weer aan het bevestigingspunt van de oude, niet meer werkende, condensator.
Nadat dit is uitgevoerd kan de nieuwe Brightspark condensator in het contact-breker blok geplaatst worden in plaats van de oude isolatie plaat. Dit past allemaal wonderwel.
Nu is het een kwestie van het hele proces in omgekeerde volgorde uitvoeren en de magneet weer in elkaar zetten. Voor het aanbrengen van de lagerring heb ik op advies het anker in de diepvries gelegd en de ring verhit.
Daarna moest ik toch nog wel wat kracht toepassen om de ring weer op zijn goede plaats te krijgen. Maar uiteindelijk is ook dat gelukt.
De vorige eigenaar van de J2 had voor de magneet een verkeerd huis gebruikt. Lucas maakte de magneet behuizing voor verschillende toepassingen. Het gebruikte huis was waarschijnlijk voor montage van de magneet voor de cilinder. Zoals die behuizing bij mijn J2 was toegepast zat de pick-up voor de bougie kabel heel lastig tussen de magneet en de cilinder opgesloten. De bougie kabel was wel voorzien van een metalen veer als afstandhouder voor de toch wel hete cilinder. Het anker hoorde daarin eigenlijk rechtsom te draaien, maar links om werkte natuurlijk ook.
Vreemd genoeg, maar gelukkig voor mij, zat er bij de onderdelen die ik meekreeg bij de
Een dag later heb ik een testopstelling gemaakt m.b.v. een workmate, wat spanbanden en een boormachine. De as van de magneet is uitegelijnd met de boorkop en daarmee verbonden m.b.v. een rubber kabelhuls. Deze huls zit niet vast in de boorkop maar word hierdoor wel 'meegenomen'. De boormachine zit vast in de twee planken van de workmate en de magneet wordt met wat hout(wiggen) en een spanband vastgemaakt.
Ik verwacht en hoop dat de magneet weer goed werkt en ben benieuwd hoelang die het nu weer vol houdt. Wanneer het niet goed uitpakt moet mogelijk het anker opnieuw gewikkeld worden of de hele magneet gereviseerd worden en dat is niet iets wat ik zelf kan.
