2013 Voorjaar

Na een lange winter zijn er weer 3 Enfields op de weg geweest, een Bullet 500, een J2 500 en een Crusader 250.
Om met die laatste te beginnen... het was een lange weg na de nieuwe zuiger alweer een hele tijd terug. Daarna heb ik zitten etteren met een motor die moeilijk startte en daarna niet wilde blijven lopen. Zodra ik het gas ietsje open draaide sloeg de motor af. Uiteraard heb ik op allerlei meetings de deskundigen gevraagd, maar niemand had het juiste antwoord. De suggestie 'elektriek' kwam nog het meest in de buurt. Ik zelf bleef een tijd lang geloven in carburatie fout, maar dat bleek het uiteindelijk niet te zijn. Hans Taverne was zo vriendelijk om samen met mij eens naar de motor te kijken. Ook daar is van alles geprobeerd en werd de ontsteking goed afgesteld.
De motor startte een stuk beter en bleef ook (even) lopen, maar knalde nog wanneer gas gegeven werd.
Ik heb hem maar weer mee naar huis genomen. Daar toch nog gestart en Hans gemaild dat de motor fantastisch vonkte bij

de puntjes. Toen ging er een lampje branden en hij raadde me aan de condensator eens goed te bekijken. Dat heb ik gedaan en wat bleek deze was niet goed aangesloten en functioneerde dus helemaal niet. De condensator zit met een
beugeltje (plus = massa) aan de distributiekast vast. De min kant moet met een snoertje aan het bewegende deel van de
puntjes worden aangesloten. Dit gaat via een draadeindje waarop een 'hoge hoed' isolatortje is geschoven. Hierop komt het bewegende deel van de puntjes en het snoertje van de condensator. Het geheel wordt weer afgesloten door een isolerend ringetje en aangedraaid met een moertje. Zo zou het dus moeten zijn. In mijn geval zat het snoertje aan de verkeerde kant van het isolerende ringetje tegen het moertje aan, dus ook aan de massa! Doet dus niets.... Nadat ik dit had aangepast startte de Crusader direct en reed fantastisch. Ik nam hem mee op een proefrit. Omdat ik sinds de nieuwe zuiger nog niet gereden had en dus nog moest inrijden ging ik een klein stukje rustig rijdend.

Toen ik tijdens een leuk ritje weer moest optrekken gebeurde er niets. Ik bedoel ik gaf gas, maar er gebeurde niets. Naar de kant dus. Heel vreemd... wanneer ik op de kickstarter trapte ging de motor wel vooruit (hij stond dus nog in de
versnelling). Maar er was totaal geen weerstand van de motor. Er was dus geen primaire aandrijving.
Gelukkig was ik niet ver van huis, maar het is toch wat anders dan een gewone wandeling, 5 km Crusader duwen, gelukkig niet mijn zwaarste Enfield. Ik was gebroken toen ik thuis kwam en had een blaar ter grootte van een 2 Euro munt.
Dit gaat geen nieuwe hobby worden, voortaan weer gewoon een telefoontje mee en de achtervang bellen. Weer enige tijd later kreeg ik de tip dat het waarschijnlijk de moer van het koppelingshuis was die was losgekomen. En inderdaad toen ik de primaire kast openmaakte was dat het geval en dus snel opgelost. Ik heb de moer op advies met Locktite vastgezet. Die komt niet meer los. Nu ik weer toekomst zie voor de Crusader heb ik ook een bagagerekje gemonteerd, dat ik op een vroeger Vehikel op de kop had getikt 'voor wènig'. 2 Stukken verwarmingsbuis, twee strippen ijzer en een spuitje verf en het ziet er nog leuk uit ook. Inmiddels alweer een ritje gemaakt en nu zonder problemen.

De J2 is onlangs meegeweest op een rit in de Alblasserwaard, georganiseerd door de MZ club, waarvan een aantal van onze leden ook lid van zijn. Het bleek een mooie rit te zijn, niet in het minst door het fantastische weer. Een bezoek aan een stalhouderij zat in het programma en fronste bij mij de wenkbrauwen: Wat heeft een stalhouderij nu met motoren te maken? Niets dus, maar de verzameling oldtimer rijtuigen en koetsen dus wel. Met name de techniek. Zo waren de assen niet voorzien van kogellagers maar gewoon met een bus. Die bus werd gesmeerd met heel dik vet, dat in potjes op de as (de asdop) werd gestopt en dan automatisch de bus op de as smeerde. Ook de techniek van het biezen trekken heeft een relatie met onze hobby. Al met al was het een heel mooi einde van een mooie rit. De j2 deed het overigens prima. Na het Eenhoorn Indoor treffen in de Krim (Driebergen) is de Bullet ook meegenomen naar het eerste en hopelijk niet laatste voorjaarstreffen in Zelhem. Een lange rit van 170 km er naar toe, langs de Rijn, over de Posbank en voorbij Doesburg met heel mooi weer. 's Nachts was het een klein beetje koud, de eerste nacht -2, maar met wat antivries was dat goed te doorstaan. Het twee avonden waren bijzonder gezellig en de rit op zaterdag was uit de kunst, met een koffie/lunch stop bij een uitgelezen gelegenheid waar we lekker in de zon hebben gegeten en gedronken. Bovendien kreeg ik op dit treffen een zogenaamde

starwasher voor Coby (die ik enige tijd geleden verloren ben op de terugweg van Groningen) tegen betaling van een sixpack Grolsch en een Grunninger worst van mede clublid John Stephenson, die ook nog wat andere Engelse clubleden had meegenomen. Die worst is me overigens weer beschikbaar gesteld door Theo Kuiper uit Groningen, weer een ander clublid (betaling eveneens in bier). Fantastisch hè, dat clubgevoel.

Ook op de terugweg gedroeg de Bullet zich voorbeeldig en bracht mij en de bult bagage weer netjes thuis.