Coby uit de kleren en in het nieuw (foto's volgen)
Sinds Coby (voor degenen die nog niet kennis gemaakt hebben: een WD/CO/B uit 1943) in 1999 bij mij is komen wonen, is haar uiterlijk er niet op vooruit gegaan. De oude dame zag er aanvankelijk nog best goed uit voor haar leeftijd, maar in de loop van de tijd had ze toch wel wat krasjes en rimpeltjes opgelopen. Een kleine cosmetische aanpassing zou haar niet misstaan dacht ik. Geen complete restauratie, want verder is Coby nog aardig kwiek. Ik besloot dus om al het blik er af te halen en een nieuw laagje verf aan te brengen om ook het roesten te voorkomen.
De groene kleur die de vorige eigenaar had aangebracht, was ook al niet origineel. Op zich vind ik dat eigenlijk niet het belangrijkste, want wat is origineel? Is dat hoe de motor de fabriek of dealer verlaten heeft, of is dat hoe de vroegere eigenaar er indertijd een eigentijdse (we spreken over de naoorlogse en vijftiger jaren) en in zijn ogen mooie motorfiets van gemaakt heeft? Ik denk dat laatste, dus maak ik er iets van dat in de jaren vijftig niet misstaan zou hebben.
Het meeste blik wordt dus gewoon zwart met een goudkleurig transfer op het achterspatbord. De tank krijgt echter een andere kleur, helemaal wijnrood en natuurlijk aan weerszijde en bovenop goudkleurige transfers. Nou, hoe klinkt dat?
Dus eerst strippen. Dankzij Coby’s mooie nieuwe “heilige koeien” zadeldekje (heel dik leer) gaat de tank er maar met veel moeite af. Ik moest het stuur met de brackets naar voren draaien, de zadelveren loshalen, zodat het zadel naar achter kon kantelen om de tank er met veel moeite afhalen af te kunnen halen. Ook om het achterspatbord er uit te halen zonder het achterwiel te verwijderen is nogal lastig, maar lukt uiteindelijk toch. Het voorwiel heb ik wel moeten verwijderen om het voorspatbord er uit te kunnen halen. Het monteren zonder de nieuwe lak te beschadigen lijkt me een stuk lastiger en ik zal goed moeten opletten om niet daarbij al de eerste krasjes te maken.
Maar goed, al het blik, twee gereedschapstrommeltjes, twee delen achterspatbord, een voorspatbord, de koplamp en de tank er af, alles eerst goed reinigen en vervolgens schuren. Ik heb dit eerst met de hand en een schuurpapiertje gedaan, maar gezien mijn twijfelachtige conditie ben ik na en kwartiertje overgestapt op een vlakschuurapparaat met eerst grof en later fijn schuurpapier. Na het schuren van alle onderdelen en het stofvrij maken heb ik waar nodig de grotere deuken en oneffenheden met staalplamuur gevuld. Dit is een tweecomponenten polyester vulmiddel, dat met het bijbehorende stukje plastic binnen vijf minuten moet worden aangebracht. Na korte tijd is dit alweer te schuren.
Daarna zijn alle onderdelen in de spuitplamuur gezet. Deze spuitplamuur van het merk Motip is gewoon bij de doehet-zelf te koop in een spuitbus en dient als grondverf en om kleine oneffenheden op te vullen. Na de eerste laag opnieuw schuren en vervolgens nogmaals een laag spuitplamuur. Ook de zwarte lak is van het merk Motip en zal in dunne lagen over de spuitplamuur worden aan gebracht. Voor de tank gebruik ik ook lak van hetzelfde merk, omdat ik denk dat het beter is dat alle lakken op elkaar afgestemd zijn. Ik heb namelijk ontdekt dat geen enkele verf houdt op de Hammerite op de achterkant van de gereedschapstrommels, uitsluitend Hammerite zelf, dus wees gewaarschuwd. Andere verf wordt blijkbaar afgestoten door de Hammerite, Het komt er als druppeltjes en belletjes op te liggen en kan na drogen er zo weer vanaf gewreven worden. De achterkant van de trommels zal ik dan ook weer met Hammerite moeten bewerken of ik moet alle Hammerite geheel verwijderen.
Voor de afwerking van de tank gebruik ik benzine bestendige spuitvernis (alweer Motip), waardoor de kleurlak daaronder hopelijk beter beschermd blijft. Op de verfspuitbussen staat verbazingwekkend weinig informatie, maar dat wel in 14 talen of zo. Bij nader onderzoek op internet naar de Motip verf blijkt dat de zwarte lak acryllak (Motip Standaard lak) is en de wijnrode alkyd (Motip Color Spray 1600 serie). Voor andere leken net als ik: de eerste heeft water als oplosmiddel en de tweede terpentine. Ook deze twee zijn dus niet zonder meer te combineren. Alkyd verf over Acryl kan uitsluitend met een grondverf (bv. spuitplamuur) er tussen en acryl over alkyd kan pas na 3-6 maanden uitharden (volgens mij is dan pas alle oplosmiddel verdampt). Ik moest dus ook twee verschillende soorten blanke lak gebruiken, een acryl voor over het zwart en een alkyd voor op de tank. Wanneer ik dit van te voren had geweten, dan had ik beter voor alles alkyd kunnen aanschaffen.
Bij de acryl lakken van Motip zijn uitsluitend de standaard lakken goed benzine bestendig volgens de internet site. En die standaard lakken zijn er alleen in zwart (glanzend en mat), wit en blank. Bij mij kwam dat dus wel goed uit, maar als je meer kleuren wilt kun je dus het beste voor de alkyd kiezen. Maar ja….de volgende keer dan maar weer (20jaar?).
Het spuiten gaat best goed, als je de tijd neemt. Spuit in 1 keer het hele onderwerp op een afstand van ca. 20-25cm, laat het enkele minuten drogen en spuit het opnieuw. Niet te dikke lagen in een keer anders ontstaan er druipers, zoals ik merkte!
De transfers moeten natuurlijk voor de blanke lak aangebracht worden. Ik heb transfers op waterbasis bij Hitchcock’s vandaan. Je legt ze een minuutje in het lauwe water en dan kun je ze er voorzichtig afschuiven direct op de goede plaats. Zolang ze nog nat zijn kunnen ze nog verschoven worden. Liggen ze eenmaal op de goede plek, dan voorzichtig het overtollige water wegdrukken en je hebt meteen al een mooi plaatje.
Het spuiten van met de blanke lak gaat precies hetzelfde als dat met gekleurde lak, maar is lastiger, omdat je bijna niet ziet wat je wel en niet goed gehad hebt. De spuitbussen met blanke lak (zowel de acryl als de alkyd zijn eigenlijk te snel drogend. Hierdoor (dat denk ik tenminste) worden de transfers een beetje craquelé (minuscule barstjes). Misschien moet je het transfer zelf eerst met langzaam drogende blanke lak doen met een penceeltje en daarna spuiten met (de sneldrogende) blanke lak en daarbij natuurlijk wel weer in de gaten houden wat voor soort lak je over elkaar heen aanbrengt. Wie het weet mag het zeggen.
Tussen elke behandeling door (spuitplamuur, kleurlak en blanke lak) heb ik een week de tijd gegeven om lekker warm in de huiskamer uit te harden. De lak is in principe al na 24 uur geschikt om te poetsen, maar ik gun het een week en zet het dan meteen goed in de was zetten alvorens al het blik weer te monteren.
Op de ruilbeurs in Wormer heb ik een achterlicht (replica) gekocht, dat in het gat in de kentekenplaat wordt gestoken en dat een stuk beter oogt dan het grote licht dat er op zat. De hoeveelheid licht die het geeft valt me ontzettend mee. In voorkomende gevallen neem ik wel een fiets LED verlichting mee als extra verlichting.
Na montage ziet Coby er heel anders uit als voorheen. Het glimt, maar ziet er toch niet “nieuw” uit. Precies zoals ik het wil, tenminste bijna, want ik wilde eigenlijk ook biezen op de tank. Dat heb ik geprobeerd. Met speciaal tape de bies afgeplakt en met een fijn kwastje alles met goudverf ingevuld. Wat er misging weet ik niet, maar toen ik de tape verwijderde kwamen ook delen van de goudverf er af. Wat een puinhoop. Ik heb vervolgens alle goudverf weer verwijderd en de tank helemaal opnieuw wijnrood gespoten! Geen biezen meer voor Coby, maar uitsluitend de transfers, die overigens mooi bleven onder de blanke alkyd lak. Klaar….
Coby en ik zijn tevreden met het resultaat, al doet een professionele spuiter het waarschijnlijk beter. Het geeft mij in ieder geval veel voldoening, omdat ik het nu zelf heb gedaan en Coby kan er weer 20 jaar tegen.