2003 oktober - Bullet 500 lekke band

Oktober 2003 Lekke band met de Bullet Voor diegenen die niet weten wat het Eenhoorn Indoor treffen inhoudt zal ik even een uitleg geven. Het is een bijeenkomst van de Stichting Eenhoorn, de overkoepelende organisatie van Engelse motorfietsclubs, ter afsluiting van het seizoen. Het Indoor slaat op het feit dat er niet gekampeerd hoeft te worden, maar dat er gewoon een locatie is besproken, in dit geval nog steeds het vertrouwde Flora te Doorn (voor de laatste keer). Normaal gesproken zou ik foto’s hebben gemaakt bij dit treffen, waar meestal veel Engels te zien is, maar voor mij was het Indoor Treffen een echt outdoor treffen. Ik ging die zondag om een uur of 1 weg en tufte lekker langs de Lek bij Tull en ’t Waal, toen plotseling in een flauwe bocht het achtereind van de Bullet begon te zwieberen en te zwabberen – eerst een eind naar rechts. Ik dus gas los en zo snel mogelijk gestopt. De band was helemaal plat! Normaal gesproken heb ik wel een andere binnenband bij me, maar aangezien ik twee rijdende Enfields heb, wissel ik mijn reserve onderdelen en gereedschap tussen deze twee. Ik was dus vergeten dat ze nog in op de werktafel lagen, nadat ik Coby van al haar blikken spul had ontdaan om deze te kunnen spuiten (maar dat is een ander verhaal)! Dus geen gereedschap en geen reserve band! (nou is het toch een hele klus om langs de weg een band te repareren – alleen het afhalen en omleggen al!). Gelukkig had ik mijn mobieltje bij me. Dus Sheila (mijn echtgenote) gebeld, eerst thuis en toen mobiel: geen reactie, dus bij allebei voicemail ingesproken: “kom me alsjeblieft halen, het liefst met de aanhanger”. Nou, een anderhalf uur later wordt ik ineens gebeld, hè, hè. Sheila durfde niet met de aanhanger te rijden, maar zou me met de auto komen halen (60km). Om kwart over vier kwam ze aan en toen had ik al sinds kwart voor twee langs de Lek gestaan. Het was mooi weer en het uitzicht was ook mooi, maar dat ken je na meer dan twee uur wel uit je hoofd! Tientallen (zo niet honderden) motorfietsen gezien, waarvan de berijders me vriendelijk toezwaaiden, maar niet één die stopte. Wel Dick Vermaat (onze Eenhoorn vertegenwoordiger) op de voor hem terugweg nog gesproken, net voordat Sheila aankwam. Het was volgens hem wel gezellig geweest en er waren een flink aantal bezoekers. Nou, wij dus weer met de auto naar huis (60km), aanhanger opgehaald en weer richting Tull en ’t Waal, motor opgeladen en weer naar huis (in totaal dus 240km meer op de teller van de auto). We waren om half acht pas weer thuis. Al met al en gezellige invulling van de vrije zondag. Ik ben echt tot rust gekomen, zittend op een hekje langs de Lek (twee en een half uur lang!). Het weekeinde er na ben ik aan het achterwiel begonnen. De motor stond nog op de aanhanger zoals ik hem had opgehaald. Een van mijn betere aankopen is ooit de aankoop van een oude schaarkrik van en auto geweest voor twee gulden vijftig bij de plaatselijke kringloopwinkel. Ik heb daarmee Bullet zover opgekrikt dat het achterwiel zonder het achterspatbord los te maken en omhoog te klappen er uit kon. Toen heb ik de band met veel moeite van de velg weten te krijgen. Ik heb twee bandenlichters, eentje (!!) werd meegeleverd met de Enfield en een tweede veel grotere heb ik later bijgekocht, maar dat is nog te weinig. Ook was de velg van binnen nogal ver- roest, waardoor de rand van de band flink vastzat. Misschien heeft een van jullie tips voor het afhalen van een band? Toen hij er eenmaal afwas bleek dat het ventiel was uitgescheurd. Nou, dan is er geen plakken meer mogelijk. De buitenband heeft nog genoeg profiel, maar ik heb toch op internet gezocht naar nieuwe buitenbanden. De grote merken hebben die niet of nauwelijks meer, in ieder geval niet 3,50 x 19” . Sommigen hebben nog wel een klassiek uitziende voorband van 3.25x19” (Continental RB2, Metzeler Block C en Michelin M38). Wel zijn er nog de speciaal voor klassiekers gemaakte Avon Speedmaster en Dunlop Universal. Deze banden zijn echter meestal niet bij gewone motorzaken te koop. Ik heb vervolgens de binnenkant van de velg en meteen ook maar de verroeste spaken in de zwarte Hammerite gezet om verder roesten te voorkomen. Weer een weekeinde later was er een jaarmarkt bij de beide grote motorzaken in mijn woonplaats Zoetermeer (Safe en Hans van Wijk) en ik hoopte daar in ieder geval een binnenband te kunnen kopen of ook een buitenband “voor wènig”. Maar zowel bij de stand van Pirelli als bij die van Metzeler ga- ven geen resultaat, zodat ik bij Hans van Wijk heb gevraagd om een nieuwe binnenband en of ze die er gelijk maar om wilden leggen met de oude Avon buitenband, die ik samen met het achterwiel maar in de auto had meegenomen. Omdat het feest was kon dat direct. Het scheelt een stuk, want zij hebben zo’n handig bandenafhaal- en omlegapparaat. De binnenband was wel duurder, maar inclusief het omleggen. Ik denk dat ik voortaan sowieso maar van die mogelijkheid gebruik maak, want ik vind het maar niks zo’n band met bandenlichters er af halen en er weer op zien te krijgen. Thuis gekomen heb ik het wiel direct weer gemonteerd, zodat de Bullet weer bedrijfsklaar is.