In april reed ik met de Bullet het traject van de Veluwe rit van 1 juni 2019. Het was mooi weer en een leuke route, totdat ik ne 72km een vreemd geluid hoorde, de koppeling introk en in de berm stopte.
Na wat dingetjes nakijken probeerde ik weer te starten, maar er was totaal geen compressie. Ik dacht eerst dat de primaire ketting het begeven had. Helaas was ik zonder gereedschap de deur uit gegaan en kon dat niet controleren. Ik kon niets controleren! Nog erger was het dat ik ook mijn telefoon niet bij me had. Ik kon geen hulpdienst bellen. Daarom zwaaide ik naar een langsrijdende motorrijder, die vrolijk terug zwaaide. Ik nog een keer met mijn arm wat hoger en toen stopte hij en draaide om naar mij toe. Pffff…. Gelukkig heeft de man, die net een nieuwe Ducati aan het inrijden was vanuit Valkenburg (ZH), mij voortreffelijk geholpen door mijn pechgeval bij de wegenwacht aan te melden.
Hij is nog een half uurtje gebleven en ging toen weer verder met het inrijden van zijn Duc.
Door het mooie weer was het extra druk bij de WW en het duurde dan ook een klein uurtje voor het gele autootje kwam. Ik heb uitgelegd wat er gebeurd was en de WW-man heeft nog gekeken naar mijn primaire ketting, maar die lag er nog goed omheen. Vervolgens gekeken met een lampje door het bougie gat naar de kleppen die ook nog open en dicht ging. Niets gevonden en toch geen compressie.
Hij heeft de recovery service gebeld en dat kon ook wel een uurtje duren.
De mensen die tegenover mijn pechgeval woonden en toevallig ook motorrijders waren, kwamen vragen of ik misschien een kopje koffie lustte – nou dat lustte ik wel, na ruim 2 uur in de warmte gestaan te hebben. Ik was net bezig aan mijn tweede bakje, toen de vrouw des huizes een oranje mannetje bij mijn motor zag – de thuisbrengservice was gearriveerd. De Bullet werd snel opgeladen en ik werd thuis afgeleverd na een ritje van iets meer dan 20km.
Het lijkt wel of de Bullet iets tegen Engeland heeft, aangezien ik daar 2 weken later naar toe zou gaan op de Bullet – zeker iets Brexshitterigs!
Maar goed. De dag er na ben ik begonnen met het ontmantelen van de Bullet, teneinde de oorzaak van de compressie storing te vinden, dus tank er af, carburateur er af, cilinderkop er af. Deze had wel heel veel koolafzetting rond de uitlaatklep en op de zuiger. Ik heb alle kool verwijderd en toen gecheckt of de kleppen helemaal gesloten waren door wasbenzine in de cilinderkop te gieten. Die zou dan moeten blijven staan en niet naar de buitenkant van de kop moeten doorlekken en dat gebeurde ook. De kleppen sloten dus goed af. Er zat ook geen gat in de zuiger, dus ook dat was niet de oorzaak. Toch ook de cilinder verwijderd om te kijken naar de algehele toestand van de zuiger en de binnenkant van de cilinder, maar ook daar geen beschadigingen en alle zuigerveren OK. Alles weer in elkaar gezet en…. geen compressie - #$@%$@#$! Dat kon dus alleen nog maar aan de stoterstang instelling liggen. Dus gecontroleerd en ja hoor uitlaatstoter stond te strak. Opnieuw gesteld en e-presto compressie.
Volgens de deskundige kon het zijn dat er een klepveer of stoterstang niet helemaal lekker heeft gezeten en vervolgens, na enkele maanden en 1200 km zo te hebben gezeten, losschoot. Dat kan het geluid geweest zijn dat ik hoorde, maar helemaal zeker over de oorzaak ben ik natuurlijk niet.
Ik heb toen een route uitgezet, waarbij ik steeds binnen 5 km loopafstand van mijn huis bleef.
Zo heb ik de eerste dag een km of 50 en de dag er na ca. 80 km gereden – de verkeersregelaars bij de wegwerkzaamheden hier in de buurt zullen wel gedacht hebben… maar het ging probleemloos.
Om een kort verhaal niet nog langer te maken: ik ben met de Bullet naar Engeland geweest en heb ruim 700km probleemloos gereden.
Na terugkomst heb ik een ander klusje opgepakt, de reparatie van de stroomlijn van de Bullet. Bij het uit de (vorige) RE-garage halen van de Bullet bleef de stroomlijn ergens achter haken met als gevolg een scheur in het polyester. Dat heb ik toen gerepareerd, maar die reparatie begon nu weer een beetje los te laten. Ik heb met een staalborstel en een schuurmachine de oude reparatie verwijderd en het polyester opgeruwd. Met een reparatie set, een polyester matje over de scheur en polyester-hars met harder er rijkelijk overheen en een heleboel schuurwerk is de scheur weer goed gerepareerd.
Na terugkomst heb ik een ander klusje opgepakt, de reparatie van de stroomlijn van de Bullet. Bij het uit de (vorige) RE-garage halen van de Bullet bleef de stroomlijn ergens achter haken met als gevolg een scheur in het polyester. Dat heb ik toen gerepareerd, maar die reparatie begon nu weer een beetje los te laten. Ik heb met een staalborstel en een schuurmachine de oude reparatie verwijderd en het polyester opgeruwd. Met een reparatie set, een polyester matje over de scheur en polyester-hars met harder er rijkelijk overheen en een heleboel schuurwerk is de scheur weer goed gerepareerd.
Volgende klus was na veel adviezen in die richting het maken van een windbreker op de zijspan kist, die wel heel veel wind ving met zijn grote vlakke voorkant, zoals ik merkte tijdens de rit naar en van het 50 plus en het Eenhoorn Indoor treffen dit jaar.
Het is een driehoekige houten constructie geworden die aan de voorkant van de oude kist is bevestigd. Het krijgen van de juiste kleur verf was nog het lastigste aangezien Histor de buitenlak uit het assortiment heeft gehaald. Gelukkig kon ik de verf op kleur laten mengen onder een dochter-merk Sigma en het ziet er nu hetzelfde uit. Er staan logo’s op beide zijden en je ziet niet meer dat het een latere toevoeging is. Nu nog rijden en kijken of het geholpen heeft.